Τα δώρα ενός παππού στα εγγονάκια του!!

Ένας παππούς άφησε σαν δώρο στα 5 εγγόνια του μια λίστα με συμβουλές για την ζωή τους. Διαβάστε τα σοφά του λόγια.

«1. Κάθε ένας από εσάς είναι ένα θαυμάσιο δώρο του Θεού, τόσο για την οικογένειά σας όσο και σε όλο τον κόσμο. Να το θυμάστε πάντα, ειδικά όταν οι ψυχροί άνεμοι της αμφιβολίας και της αποθάρρυνσης πέσουν στη ζωή σας.

2. Να μην φοβάστε.. όταν πρόκειται να ζείτε τη ζωή σας πλήρως.
Να ζήσετε τα όνειρά σας, δεν έχει σημασία πόσο δύσκολα ή «διαφορετικά» μπορεί να φαίνονται στους άλλους . Πάρα πολλοί άνθρωποι δεν κάνουν ό, τι θέλουν, λόγω του ό, τι φαντάζονται τι μπορούν να σκεφτούν ή να πουν οι άλλοι. Πάρτε ρίσκα, κάντε λάθη.

3. Ο καθένας στον κόσμο είναι απλώς ένα συνηθισμένο άτομο.
Μερικοί άνθρωποι μπορούν να φορούν φανταχτερά καπέλα ή να έχουν μεγάλους τίτλους ή (προσωρινά) να έχουν δύναμη και να θέλουν να νομίζουν ότι είναι πάνω από τους υπόλοιπους. Μην τους πιστεύετε. Έχουν τις ίδιες αμφιβολίες, φόβους, ελπίδες, τρώνε, πίνουν, και κοιμούνται όπως όλοι οι άλλοι. Να αμφισβητείτε πάντα τις αρχές, αλλά να είστε προσεκτικοί σχετικά με τον τρόπο που το κάνετε.

4. Κάντε μια Λίστα Ζωής με όλα εκείνα τα πράγματα που θέλετε να κάνετε:
ταξίδια σε άλλα μέρη; Μία νέα δεξιότητα; Μία νέα γλώσσα; Να συναντήσετε το άλλο σας μισό; Κάντε τη λίστα μεγάλη και κάντε κάποια πράγματα από αυτή κάθε χρόνο. Μην πείτε «θα το κάνω αύριο» (ή τον επόμενο μήνα ή τον επόμενο χρόνο). Αυτός είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να μην κάνετε κάτι. Δεν υπάρχει αύριο, και δεν υπάρχει «σωστή» ώρα για να ξεκινήσει κάτι, εκτός από τώρα.

5. Εξασκήστε την ιρλανδική παροιμία:
Moi an Olge agus tiocfaidh sí «Δόξασε το παιδί και αυτό θα ανθίσει.»

6. Να είστε ευγενικοί και να «βγαίνετε» έξω από το δρόμο σας για να βοηθήσετε ανθρώπους – ιδιαίτερα τους αδύνατους, τους δειλούς, και τα παιδιά.

7. Μην ενταχθείτε στο στρατό ή οποιαδήποτε οργάνωση που εκπαιδεύει κόσμο να σκοτώσει.
Ο πόλεμος είναι κακός. Όλοι οι πόλεμοι ξεκίνησαν από γέροντες που αναγκάζουν ή ξεγελούν τους νέους άνδρες για να μισούν και να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Οι γέροι επιβιώνουν, και όπως ακριβώς ξεκίνησαν τον πόλεμο με το στυλό και το χαρτί, θα τον τελειώσουν με τον ίδιο τρόπο. Έτσι, πολλοί καλοί και αθώοι άνθρωποι πεθαίνουν. Αν οι πόλεμοι είναι τόσο καλοί και ευγενικοί, γιατί δεν είναι αυτοί οι ηγέτες που αρχίζουν πολέμους εκεί να αγωνίζονται;

8. Διαβάστε βιβλία, όσα μπορείτε.
Είναι μια θαυμάσια πηγή απόλαυσης σοφίας και έμπνευση. Δεν χρειάζονται μπαταρίες και μπορούν να πάνε παντού.

9. Να είστε ειλικρινείς.

10. Ταξιδέψτε:
πάντα, αλλά ειδικά όταν είστε νέοι. Μην περιμένετε μέχρι να έχετε «αρκετά» χρήματα ή έως ότου όλα είναι «σωστά» Αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Πάρτε το διαβατήριό σας σήμερα.

11. Διαλέξτε το επάγγελμά σας, επειδή σας αρέσει να το κάνετε.
Σίγουρα, θα υπάρχουν κάποια άσχημα γι “αυτό, αλλά μια εργασία πρέπει να είναι χαρά. Προσέξτε να μην πιάσετε μια δουλειά για τα χρήματα και μόνο – θα ακρωτηριάσουν την ψυχή σας.

12. Μην φωνάζετε.
Ποτέ δεν λειτουργεί, και πονάει τόσο τον εαυτό σας και τους άλλους. Κάθε φορά που έχω φώναξει, έχω αποτύχει.

13. Πάντα να κρατάτε τις υποσχέσεις σας στα παιδιά.
Μην πείτε «θα δούμε» όταν εννοείτε «όχι». Τα παιδιά περιμένουν την αλήθεια. Δώστε την σε αυτά με αγάπη και καλοσύνη.

14. Ποτέ μην πείτε σε κανέναν πως τον αγαπάτε όταν δεν το κάνετε.

15. Ζήστε σε αρμονία με τη φύση:
να πάτε έξω σε δάση, βουνά, θάλασσα, έρημο. Είναι σημαντικό για την ψυχή σας.

16. Επισκεφθείτε την Ιρλανδία.
Είναι το μέρος όπου γεννήθηκε η ψυχή της οικογένειάς μας – ειδικά η Δυτική: Roscommon , Clare και Kerry.

17. Αγκαλιάστε τους ανθρώπους που αγαπάτε.
Πείτε τους πόσα σημαίνουν σε σας τώρα. Μην περιμένετε μέχρι να είναι πολύ αργά.

18. Να είστε ευγνώμονες.
Υπάρχει μια ιρλανδική παροιμία που λέει: «Αυτή είναι μια ημέρα στη ζωή μας, και δεν θα έρθει ξανά». Ζήστε κάθε μέρα με αυτό κατά νου.»

athensmagazine.grπηγή

Αφήστε το «πόσο όμορφος/η είσαι!!» και πείτε μπράβο στα παιδιά σας για:

Τα παιδιά στρέφονται στον μπαμπά και στην μαμά για ενθάρρυνση.
Τα υπερβολικά πολλά κοπλιμέντα δεν βοηθάνε κανένα παιδί.
Όμως υπάρχουν κάποια κοπλιμέντα που όλα τα παιδιά χρειάζονται να ακούσουν.

Κάντε κοπλιμέντα για:

◾Τον χαρακτήρα του.
Ζούμε σε έναν κόσμο που δεν μας διδάσκει κανείς πως να είμαστε τίμιοι, ειλικρινείς, η αξιόπιστοι. Αν το παιδί σας φαίνεται να διαμορφώνει έναν σωστό χαρακτήρα που θα τον βοηθήσει στην μετέπειτα ζωή του τότε είναι η σωστή στιγμή για ένα κοπλιμέντο.
◾Την υπακοή του και τον σεβασμό.
Αν βλέπετε το παιδί σας να συμπεριφέρεται σωστά και να σέβεται τους άλλους τότε μπορείτε να του πείτε ότι χαίρεστε πολύ για την συμπεριφορά αυτή και πως θα θέλατε να συνεχίσει έτσι.
◾Την συνεισφορά του στην οικογένεια.
Αν το παιδί σας βοηθάει στο μάζεμα του τραπεζιού, μαζεύει τα σκουπίδια η τα παιχνίδια του, κλπ τότε κάνει την διαφορά. Δείξτε λοιπόν ότι εκτιμάτε αυτό που κάνει και κάντε να νιώσει καλά.
◾Την ποιότητα της δουλειάς του.
Όταν το παιδί σας βάζει τα δυνατά του και δίνει τον καλύτερο του εαυτό τότε του αξίζει ένας καλός λόγος.
◾Την προσπάθεια.
Δεν χρειάζεται να περιμένετε πάντα το σωστό αποτέλεσμα αλλά να εκτιμήσετε την προσπάθεια ακόμη και αν τα πράγματα πήγαν τελείως στραβά.
◾Το γούστο του.
Δεν θέλουμε τα παιδιά μας να γίνουν κλώνοι μας για αυτό ακόμη και αν διαλέγει τα πιο περίεργα ρούχα, παιχνίδια κλπ για τα οποία εσείς εσείς δεν συμφωνείτε καθόλου πρέπει να εκτιμήσετε τις επιλογές του και το γούστο του.
◾Τους φίλους του.
Πείτε του για το πόσο καλούς φίλους έχει και έτσι θα το βοηθήσετε να εκτιμήσει καλύτερα τις επιλογές του.
◾Τους στόχους του.
Αν το παιδί σας βάζει στόχους θα θέλει να βελτιώνεται συνεχώς,και θα προσπαθεί συνεχώς. Εκτιμήστε λοιπόν την προσπάθεια και ενθαρρύνετέ το να συνεχίσει.
◾Το ότι είναι παιδί σας.
Αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα. Πείτε του απλά ότι είστε ευχαριστημένοι που είστε γονείς του και που είστε μια ευτυχισμένη οικογένεια.

πηγή

Το παιδάκι μου έχει σκουληκάκια Οξυουρίαση: Συμπτώματα, Θεραπεία και Προφύλαξη

Της Χριστίνας Ι. Μπουντούρη
Γενικού – Οικογενειακού Ιατρού

Τα σκουλήκια στα κόπρανα (οξυουρίαση) είναι μια κοινή παρασιτική λοίμωξη του εντέρου που οφείλεται στο παράσιτο Enterobius Vermicularis και προσβάλλει συχνότερα τα παιδιά σε σχέση με τους ενήλικες.

Η νόσος παρατηρείται συχνότερα σε παιδιά παιδικών σταθμών, νηπιαγωγείων και σχολείων, ενώ είναι σπάνια σε ηλικίες μικρότερες των 2 ετών. 

 Το παράσιτο έχει μέγεθος όσο μία καρφίτσα και ζει στο παχύ έντερο του ανθρώπου. Στα μολυσμένα άτομα το θηλυκό σκουλήκι μεταναστεύει κατά τη διάρκεια της νύχτας στο δέρμα του πρωκτού, όπου αφήνει τα αβγά του και δημιουργεί έντονη φαγούρα στην περιοχή.
Τα αυγά των οξύουρων μπορεί να μεταφερθούν από το δέρμα του πρωκτού στα ρούχα, σεντόνια, τροφές και να μολύνουν έτσι όλη την οικογένεια.

Η μόλυνση του ανθρώπου γίνεται με την κατάποση των μικροσκοπικών αυγών του οξύουρου. Πως γίνεται αυτό;

Όταν κάποιος που έχει μολυνθεί πάει στην τουαλέτα και δεν πλύνει καλά τα χέρια του θα μολύνει όλες τις επιφάνειες που θα αγγίξει στη συνέχεια αφήνοντας πάνω σε αυτές τα αυγά των παρασίτων.
Έτσι όταν κάποιος άλλος ακουμπήσει τις επιφάνειες θα κολλήσει στα χέρια του τα αυγά και αν φάει κάτι με άπλυτα χέρια θα καταπιεί τα αυγά και θα μολυνθεί και ο ίδιος.

Τις περισσότερες φορές η νόσος είναι ασυμπτωματική ή παρουσιάζεται με πολύ ήπια συμπτώματα.

Το πιο χαρακτηριστικό και σε πολλές περιπτώσεις το μοναδικό σύμπτωμα είναι η έντονη και βασανιστική φαγούρα στον πρωκτό, ιδίως τη νύχτα.Έτσι πολλές φορές εμφανίζεται αϋπνία με αποτέλεσμα νευρικότητα και κόπωση την ημέρα. Άλλα συμπτώματα είναι πόνος στην κοιλιά, ανορεξία, ναυτία και έμετος.

Στα κορίτσια σπάνια οι σκώληκες μπορεί να εισέλθουν στον κόλπο και να προκαλούν κνησμό, αλλά και στην ουρήθρα και στις σάλπιγγες δημιουργώντας απόφραξη.

Η εξέταση των κοπράνων δε βοηθάει στη διάγνωση, καθώς τα σκουλήκια και τα αυγά υπάρχουν σε μικρό βαθμό ή καθόλου στα κόπρανα.

Η διάγνωση γίνεται με χρήση κολλητικής ταινίας που τοποθετείται στην περιπρωκτική χώρα πιέζοντάς την στο δέρμα και ανάμεσα στις πτυχές του πρωκτού.

Η διαδικασία γίνεται το βράδυ αφού το παιδί έχει πέσει για ύπνο ή νωρίς το πρωί πριν από το μπάνιο και τη χρήση τουαλέτας. Αν το παιδί έχει οξυουρίαση τα αυγά θα κολλήσουν επάνω στην ταινία, την οποία θα εξετάσει ο μικροβιολόγος με το μικροσκόπιο.

Συνήθως απαιτείται η επανάληψη της διαδικασίας σε διαφορετικές ημέρες, καθώς το πρώτο δείγμα ανιχνεύει περίπου το 50% των περιπτώσεων.

Επίσης αν κοιτάξετε προσεκτικά το παιδί σας στην περιοχή του πρωκτού κατά τη διάρκεια της νύχτας θα δείτε τους σκώληκες και έτσι θα επιβεβαιωθεί η διάγνωση.

 

Αν το παιδάκι σας έχει οξυουρίαση θα πρέπει να πάρει φαρμακευτική αγωγή, αλλά το ίδιο πρέπει να κάνουν και όλοι όσοι ζουν στο σπίτι καθώς το παράσιτο μεταδίδεται πολύ εύκολα. Η υποτροπή, δηλαδή η επανεμφάνιση της νόσου, είναι πιθανό να συμβεί ακόμα και μετά τη φαρμακευτική αγωγή.

 Μέτρα προφύλαξης

Κάνετε μπάνιο κάθε πρωί. Επειδή το παράσιτο γεννά τα αυγά του τη νύχτα το πλύσιμο της περιπρωκτικής περιοχής το πρωί μειώνει την πιθανότητα επαφής με τα αυγά.
Αλλάζετε εσώρουχα και σεντόνια καθημερινά.
Επειδή τα αυγά είναι ευαίσθητα στο φως απλώνετε τα κλινοσκεπάσματα στον ήλιο.
Κόβετε τα νύχια του παιδιού σας, αποθαρρύνετε το φάγωμα των νυχιών και το ξύσιμο της περιπρωκτικής χώρας, ώστε να μειώσετε τον κίνδυνο επαναμόλυνσης.
Καθαρίζετε τη λεκάνη της τουαλέτας καθημερινά.
Πλένετε τα χέρια σας μετά τη χρήση τουαλέτας, πριν από το φαγητό και μετά την αλλαγή της βρεφικής πάνας.

Χριστίνα Ι. Μπουντούρη
Γενικός – Οικογενειακός Ιατρόςwww.bountouri.gr
grnews

Αυτό κι αν είναι Success Story: Βρέφη παραμένουν εγκαταλελειμμένα σε νοσοκομεία και μαιευτήρια

Πίσω από τους άψυχους αριθμούς της προόδου της οικονομίας και των συζητήσεων με την Τρόικα, σημαντικά κοινωνικά θέματα συνεχίζουν να ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία και να θέτουν εν αμφιβόλω τις κοινωνικές δομές της.

Ιδιαιτέρως, όταν το θέμα έχει να κάνει με βρέφη, τότε η αδυναμία των κοινωνικών δομών φτάνει στα όρια της κοινωνικής σκληρότητας. Κι όμως, συμβαίνει.
Βρέφη και παιδιά που, κατόπιν εισαγγελικής εντολής λόγω διαφόρων κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, βρίσκονται σε αναμονή έως ότου προωθηθούν για φιλοξενία σε ιδρύματα όπως το Κέντρο Προστασίας Παιδιού «Η Μητέρα» και το Αναρρωτήριο Πεντέλης.

Τα εννέα από αυτά προέρχονται από μητέρες-χρήστριες που δεν μπορούν να τα φροντίσουν και τα υπόλοιπα από γυναίκες που ήρθαν, γέννησαν και έφυγαν χωρίς το μωρό τους. Ωστόσο, καθώς τα δύο ιδρύματα αντιμετωπίζουν επιτακτικά προβλήματα υποστελέχωσης –έχουν κλείσει ολόκληρες πτέρυγες– η αναμονή μπορεί να διαρκέσει έως και πολλούς μήνες. Σε περιπτώσεις, πάνω από χρόνο.
Όπως σημειώνει σε σχετικό ρεπορτάζ η Καθημερινή το ίδιο συμβαινει και στο νεογνολογικό τμήμα του ΓΝΑ «Αλεξάνδρα».

Εγκλωβισμένα παιδιά
«Τα παιδιά αυτά είναι "εγκλωβισμένα" στα νοσοκομεία», λέει στην «Κ» η προϊσταμένη της Κοινωνικής Υπηρεσίας του «Αλεξάνδρα» κ. Αθηνά Χαραλάμπους. «Οι συνθήκες φιλοξενίας εδώ δεν είναι οι καλύτερες. Δεν είμαστε ίδρυμα, είμαστε νεογνολογικό τμήμα.
Ενα παιδάκι έξι μηνών (σ.σ. το μεγαλύτερο από τα παιδιά που φιλοξενούνται στο «Αλεξάνδρα» γεννήθηκε τον περασμένο Μάρτιο) χρειάζεται κι άλλα πράγματα, όπως ειδική διατροφή που το νοσοκομείο δεν μπορεί να παρέχει. Δεν έχουμε ιδιαίτερο χώρο γι' αυτά, φιλοξενούνται μαζί με τα υπόλοιπα νεογνά και μάλιστα σε κούνιες παρότι έχουν μεγαλώσει. Τα παιδιά αυτά είναι υγιή, θέλουν αγκαλιά, φροντίδα, ησυχία. Εχουν πολύ μεγάλη ανάγκη την προσωπική επαφή, ένα σημείο αναφοράς. Εδώ δεν μπορούν να το έχουν. Η μακρόχρονη παραμονή στο νοσοκομείο συνιστά παραμέληση, κακοποίηση. Και αυτή η επιβάρυνση που δέχονται θα φανεί αργότερα».
Καθ' ότι ενοποιημένα νοσοκομεία, η Κοινωνική Υπηρεσία του «Αλεξάνδρα» φροντίζει και τα 13 παιδιά που για τους ίδιους λόγους παραμένουν στους νεογνολογικούς θαλάμους του «Ελενα». «Εχουμε τεράστια έλλειψη προσωπικού για να καλύπτουμε όλες αυτές τις ανάγκες», λέει η κ. Χαραλάμπους.
Ιδια εικόνα, ανάλογα προβλήματα και στο Παίδων. Αυτή τη στιγμή στο «Αγία Σοφία» φιλοξενούνται είκοσι παιδιά και επτά στο «Αγλαΐα Κυριακού», ηλικίας από μηνών έως 14 ετών. «Υπάρχουν φορές που τα παιδιά αυτά ξεπερνούν τα 40 μόνο στο "Αγία Σοφία"» λέει στην «Κ» ο διοικητής του Παίδων κ. Εμμανουήλ Παπασάββας.

Σε κάθε περίπτωση, η μεγαλύτερη πληγή του συστήματος αφορά τα παιδιά που απομακρύνονται από τις οικογένειές τους αλλά αντί να προωθηθούν άμεσα προς υιοθεσία, καθηλώνονται στα νοσοκομεία. «Θα πρέπει να βρεθεί μια λύση. Οταν ένα παιδί είναι υγιές, διατρέχει πολλούς κινδύνους μένοντας εντός του νοσοκομείου, ενώ απασχολεί και το προσωπικό. Δεν είναι κατάλληλο περιβάλλον. Βρισκόμαστε σε συνεργασία με το υπουργείο ώστε να βρεθεί κατάλληλη ενδιάμεση, μη νοσοκομειακή δομή όπου θα φιλοξενούνται αυτά τα παιδιά πριν βρεθεί το κατάλληλο πλαίσιο γι' αυτά».

Το βάρος της κρίσης
Στους θαλάμους των νοσοκομείων με τα εγκαταλελειμμένα παιδιά χτυπά η καρδιά της ελληνικής κρίσης. Από τη μία, τα δεινά οικονομικά των ιδρυμάτων πρόνοιας έχουν συρρικνώσει τη δυναμικότητά τους, αφήνοντας καθ' όλα υγιή παιδιά να μαραζώνουν στις ακατάλληλες δομές των νοσοκομείων, από την άλλη, τα έντονα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες έχουν οδηγήσει σε «έκρηξη» των εγκαταλείψεων βρεφών στα μαιευτήρια.
«Στην κρίση, η χρήση ουσιών έχει αυξηθεί δραματικά», αναφέρει η κ. Αθηνά Χαραλάμπους, προϊσταμένη κοινωνική λειτουργός στο ΓΝΑ «Αλεξάνδρα». «Τα περισσότερα παιδιά που μένουν σε εμάς προέρχονται από μητέρες που κάνουν χρήση και δεν μπορούν να τα φροντίσουν». Σε αυτές τις περιπτώσεις, παρεμβαίνει η Κοινωνική Υπηρεσία και ενημερώνει τη μητέρα για τις επιλογές της. Συνήθως, οι γυναίκες είναι σύμφωνες να επιληφθεί ο εισαγγελέας Ανηλίκων, τουλάχιστον έως ότου ορθοποδήσουν. Δεν είναι σπάνιο ο εισαγγελέας να αποφασίσει την επανασύνδεση μητέρας και παιδιού στην περίπτωση που η μητέρα ξεκινήσει να παρακολουθεί πρόγραμμα απεξάρτησης, όπως του ΟΚΑΝΑ. «Δεν εγκαταλείπουν όλες τα παιδιά τους. Πολλές τα θέλουν, αλλά καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να τα φροντίσουν». Σημειώνεται ότι από τις εννέα γυναίκες χρήστριες που άφησαν το παιδί τους στο «Αλεξάνδρα», οι τέσσερις ήταν φορείς του ΗIV.


Πηγή: iefimerida

Έφηβοι σε επικίνδυνους δρόμους... ζωής Η φυγή του εφήβου από το σπίτι

Η φυγή του εφήβου από το σπίτι είναι ένα φαινόμενο που απασχολεί σε σημαντικό βαθμό τις οικογένειες, ειδικά στις δυτικές κοινωνίες, όπου οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες, συνεπώς και οι συγκρούσεις περισσότερες και εντονότερες.

Η ηλικία κατά την οποία εκδηλώνεται αυτή η ακραία συμπεριφορά είναι κατά μέσο όρο τα 14 με 15 χρόνια και δεν έχουν καταγραφεί σημαντικές διαφορές ανάλογα με το φύλο ή την κοινωνική τάξη.

Ποιο είναι το προφίλ των εφήβων που «το σκάνε» από το σπίτι;

1. Οι μοναχικοί  ή συναισθηματικά ψυχροί έφηβοι, που επιλέγουν την φυγή ως αντίδραση και διέξοδο από το προβληματικό, κακοποιητικό ή απορριπτικό περιβάλλον στο οποίο ζουν. Συνήθως, αυτοί οι έφηβοι είναι απελπισμένοι και βιώνοντας αισθήματα απόγνωσης, επιλέγουν την φυγή ως σωτήρια λύση στον ενδοψυχικό πόνο που τους προκαλεί η μακρόχρονη περίοδος συγκρούσεων και αρνητικών εμπειριών (σωματική και λεκτική βία, αλκοολισμός, χρήση ναρκωτικών κλπ.)

2. Οι έφηβοι που αντιμετωπίζουν ψυχοπαθολογικά προβλήματα και η φυγή τους παίρνει τη μορφή επιθετικής αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Η επιθετική τους συμπεριφορά έχει στόχο, κυρίως, τους γονείς ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο εξουσίας (καθηγητές, αστυνομία, συγγενείς κλπ.)

3. Οι έφηβοι οι οποίοι είναι ενταγμένοι σε μια ομάδα παραβατών. Σε αυτή την φάση ανάπτυξης η παρέα συνομηλίκων, συνήθως, επηρεάζει περισσότερο τους εφήβους από ότι οι γονείς. ιδιαίτερα όταν οι γονείς δείχνουν αδύναμοι να χειριστούν τις αλλαγές στην συμπεριφορά των εφήβων.

4. Οι έφηβοι οι οποίοι βιώνουν σε υπερβολικό βαθμό την ανάγκη να ανακαλύψουν τον κόσμο, να ελέγξουν και να κυριαρχήσουν στην ζωή τους, να ανακαλύψουν την ταυτότητά τους, να ζήσουν την περιπέτεια.

Γενικότερα, φαίνεται πως η ανάγκη του εφήβου να απομακρυνθεί από συγκρουσιακές οικογενειακές ή διαπροσωπικές σχέσεις και οι αμφιβολίες–ανασφάλειες του σχετικά με τη ταυτότητά του, τον οδηγούν στο να αναζητήσει την ελευθερία του -όπως ήδη την έχει φαντασιωθεί- μακριά από κάθε είδους περιορισμούς.

Πόσο διαρκεί συνήθως η περιπλάνηση των εφήβων;

Η χρονική διάρκεια της περιπλάνησης μπορεί να κυμαίνεται από λίγες μέρες (2-3 εικοσιτετράωρα), βδομάδες έως και μήνες, χρόνια. Μερικοί έφηβοι προετοιμάζονται και οργανώνουν καλά την φυγή τους, ενώ άλλοι φεύγουν μη έχοντας εξ’ αρχής σκοπό να απομακρυνθούν για καιρό.

Τι πετυχαίνει ο έφηβος με τη φυγή;

Η φυγή οδηγεί σε μια βίαιη ρήξη με το οικογενειακό περιβάλλον. Ένα οικογενειακό περιβάλλον μέσα στο οποίο ο έφηβος, πιθανόν, ασφυκτιά, βιώνει ψυχικό πόνο και δεν βρίσκει τις διεξόδους που αναζητά. Μέσα από το «παιχνίδι» της περιπλάνησής του, ο έφηβος, από τη μία πλευρά καταφέρνει να επιβεβαιώσει την ταυτότητά του απέναντι στους άλλους και να μειώσει τα αισθήματα ανεπάρκειας που βιώνει, ενώ ταυτόχρονα εκδικείται τους γονείς για την άδικη συμπεριφορά απέναντί του ή την αδυναμία τους να λύσουν τα προβλήματα που προκύπτουν.

Η σπουδαιότητα της σχέσης πατέρα-γιου

Το πρότυπο του πατέρα παίζει καθοριστικό ρόλο στο πως θα αντιδράσει το έφηβο αγόρι.  Τα αγόρια  (υποσυνείδητα) ανταγωνίζονται την πατρική εικόνα που έχουν στο νου τους  και προσπαθούν να την ξεπεράσουν, έτσι ώστε να νιώσουν ότι οι άλλοι τους αναγνωρίζουν ως ισχυρούς. Αν ο πατέρας δεν συνειδητοποιήσει αυτή την ανάγκη του εφήβου, και παραμείνει άκαμπτος και αδιάλλακτος στις θέσεις του, μπορεί να οδηγήσει το αγόρι σε καταστροφικές συμπεριφορές. Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να επέλθει και με έναν πατέρα που αδυνατεί να ελέγξει τις ακραίες συμπεριφορές του εφήβου. Οι μη αποφασιστικοί και ευαίσθητοι πατέρες βιώνονται τελικά ως αδύναμοι, χωρίς κύρος. Η απότομη απομυθοποίηση της πατρικής εικόνας  έχει επιπτώσεις στον ψυχισμό του αγοριού, το οποίο νιώθει να καταρρέει μέσα του το πρότυπο ταύτισης του.

Τι πρέπει να προσέχουν οι γονείς για να αποφευχθούν τέτοιες καταστάσεις;

Αξίζει να τονιστεί ότι  ο έφηβος που συμβιώνει αρμονικά με το οικογενειακό του περιβάλλον σπάνια εμφανίζει περιστατικά φυγής λόγω συγκρούσεων.  Για να υπάρχουν αρμονικές σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας προαπαιτείται:

• σεβασμός στην προσωπικότητα κάθε μέλους.
• αναγνώριση δικαιωμάτων αλλά και υποχρεώσεων  σε όλα τα μέλη.
• αποφασιστικότητα των γονέων και τοποθέτηση ορίων όταν χρειάζεται.
• αποκατάσταση μη λειτουργικών τακτικών.
• αποφυγή διαιώνισης άλυτων προβλημάτων.
• αποκατάσταση της οικογενειακής ισορροπίας μετά από ρήξη.
• διαλλακτικότητα-επικοινωνία.
• συναισθηματική εκφόρτιση των μελών. 
• θετικό πατρικό πρότυπο.

apodoxi

Λήξη Amber Alert: Βρέθηκε ο 15χρονος 😃

Εντοπίστηκε πριν λίγη ώρα στην περιοχή της Γλυφάδας ο 15χρονος που είχε εξαφανιστεί.

Τα ξημερώματα έφυγε από το σπίτι του με το ποδήλατο αφήνοντας ένα σημείωμα, και αναζητούνταν από τους γονείς του.

Σε τι ΔΕΝ εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας

.....................................

Για σκεφτείτε: Κάθε Έλληνας  πάει 12 χρόνια ενώ υπάρχουν και κάποιοι που φτάνουν τα 20 χρόνια στα θρανία!

Κι όμως ύστερα από μια τόσο μακρά και σκληρή εκπαίδευση, ύστερα από χιλιάδες σελίδες ανάγνωσης, εργασίες ή πειράματα σε εργαστήρια  είναι ζήτημα αν ο μέσος πολίτης μπορεί να σώσει τον συνάνθρωπό του ή τον εαυτό του από πνιγμό- 62 πνιγμούς θρηνούμε στην Ελλάδα από την 1^η Ιουλίου !

Και βέβαια ο μέσος πολίτης αγνοεί πώς να αντιμετωπίσει βασικά ζητήματα που μπορεί να του στοιχίσουν ακόμη και τη ζωή του. Και δεν μιλάμε για την προφύλαξη από διαρροή… ραδιενέργειας.

Μιλάμε για πρώτες βοήθειες για τον εαυτό του ή έναν συνάνθρωπό του, για το πως  να σβήσει μια φωτιά στο σπίτι του ή στην ύπαιθρο, πως να φροντίσει ένα έγκαυμα, πως να αντιδράσει εάν τον τσιμπήσει μία σφήκα ή ένα φίδι, πως να προφυλαχτεί από έναν σεισμό ή μια έντονη καταιγίδα, αλλά ακόμη και το πιο συνηθισμένο- πως να αλλάξει το λάστιχο του αυτοκινήτου του.

 Στο σχολείο διδάσκουμε τα παιδιά μας μαθηματικά πανεπιστημιακού επιπέδου - που κανείς δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει στη ζωή του εκτός κι αν δεν γίνει αστρονόμος-

..........................

... αρνούμαστε να  τους μαθαίνουμε τα βασικά: να μπορούν να γράψουν μία επιστολή, να μπορούν να μιλήσουν μπροστά σε ένα πολυμελές ακροατήριο, να μπορούν να αντεπεξέλθουν σε ατύχημα, να μάθουν να ακούν τους συνεργάτες τους και αύριο τους συντρόφους τους .

Την ίδια στιγμή η τεχνολογία με δική μας ενθάρρυνση τα έχει καταπιεί όλα. Έτσι οι νέες γενιές- ιδιαίτερα αυτές που μεγαλώνουν στις πόλεις- μπορεί να  παίζουν στα δάχτυλα  τα κινητά τηλέφωνα και τις ταμπλέτες, μπορεί να σερφάρουν με χαρακτηριστική ευκολία στο ίντερνετ και να είναι πρωταθλητές στις δεξιότητες που χρειάζεται ένα ποντίκι ηλεκτρονικού υπολογιστή  αλλά  πολύ συχνά έχουν πλήρη άγνοια από βασικά ζητήματα της ζωής  που  δεν έχουν σχέση με τις ψηφιακές  οθόνες τους.

Οι περισσότεροι μαθητές  γνωρίζουν π.χ. τα μοντέλα και τα τεχνικά χαρακτηριστικά των κινητών τηλεφώνων, των αυτοκινήτων, των ακουστικών μουσικής και των MP3 αλλά δεν γνωρίζουν το κυκλάμινο, τον σπίνο, τον σαργό, το μουλάρι, το μελτέμι. Ξέρουν να χρησιμοποιούν ηλεκτρονικά όλα τα πυροβόλα όπλα  ή να προσπεράσουν με 300 χιλιόμετρα στη στροφή, αλλά δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα από τον φυσικό κόσμο στον οποίο μεγαλώνουν. Δεν ξέρουν να μαζέψουν χόρτα, να γουλιάσουν ένα χταπόδι -πόσο μάλλον να το πιάσουν, να καθαρίσουν ένα ψάρι ή να ανοίξουν έναν αχινό,  να φυτέψουν ένα λουλούδι, να ανακουφιστούν από το τσίμπημα μιας μέδουσας, να διασχίσουν ένα ποτάμι…

Δυστυχώς το εκπαιδευτικό μας σύστημα -σε όλες τις βαθμίδες - δίνει κάθε μέρα εξετάσεις και μένει μετεξεταστέο. Γιατί η ζωή  πέρα από διαφορικές εξισώσεις και κβαντική μηχανική είναι - κυρίως - όλα τ' άλλα για τα οποία αρνούμαστε να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας .

_____

 ~ Παπαδόπουλος Νότης - Το Βήμα

περισσότερα εδώ: antikleidi

Κακόβουλο λογισμικό μετατρέπει το Skype σε «μάτι» των παιδοβιαστών (παιδόφιλων)

Κακόβουλο λογισμικό που μετατρέπει το Skype σε «μάτι» των παιδόφιλων έχει θορυβήσει τις Αρχές εντός κι εκτός συνόρων.

Το επίμαχο λογισμικό μέσω ιού στον υπολογιστή μπορεί να παγιδεύσει το οπτικό μέσο, την κάμερα δηλαδή του συστήματος, δίνοντας τη δυνατότητα στα άτομα με αρρωστημένα σεξουαλικά ένστικτα να παρακολουθούν το θύμα τους ανά πάσα στιγμή.

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά από τις έρευνες της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, οι παιδόφιλοι με σύμμαχο το νέο αυτό όπλο, εντοπίζουν το ανήλικο θύμα, κυρίως μέσα από τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης και λειτουργώντας με ψεύτικο προφίλ ξεκινούν τις επαφές με επιμονή μέχρι να πείσουν το παιδί για συνομιλία μέσω Skype.

Όταν έρχονται αντιμέτωποι με τις ερωτήσεις για τα ψέματα που έχουν πει σχετικά με την ηλικία τους, υποστηρίζουν ότι είναι μάνατζερ που αναζητούν νέα ταλέντα.

Όταν το θύμα “τσιμπήσει το δόλωμα” κι αποδεχθεί να κάνει κάποιες συγκεκριμένες κινήσεις στον υπολογιστή του, εγκαθίσταται εν αγνοία του το κακόβουλο λογισμικό με αποτέλεσμα είτε ο υπολογιστής είναι κλειστός είτε ανοιχτός, ο δράστης να βλέπει το παιδί μέσα στο δωμάτιό του.

Η ανατριχιαστική αποκάλυψη έγινε όταν κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο φωτογραφίες παιδιών που αλλάζουν στο δωμάτιό τους ή κοιμούνται ξεσκέπαστα κλπ.

Έως τώρα στην Ελλάδα έχει γίνει γνωστή μία παρόμοια υπόθεση και οι άντρες της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος εντόπισαν το κακόβουλο λογισμικό στο λάπτοπ του ανήλικου κοριτσιού και το απενεργοποίησαν.

 

karfitsa

Σύλλογος Φροντίδα

Ο Σύλλογος Φροντίδα είναι ένας Πανελλήνιος Σύλλογος, πρόληψης, ενημέρωσης και συμπαράστασης ατόμων με εγκεφαλική παράλυση, νοητική υστέρηση και σύνδρομο down.
Ιδρύθηκε το 2008 στον Πειραιά με σκοπό να προσφέρει κοινωφελές έργο στις οικογένειες που καταφεύγουν στην αναζήτηση βοήθειας λόγω των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζουν.

Ο Σύλλογος Φροντίδα είναι  αναγνωρισμένο ως φιλανθρωπικό σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, πιστοποιημένο από το υπουργείο υγείας και από το πρωτοδικείο με αριθ. 7483/2008.
Διοικείται από 7μελές διοικητικό συμβούλιο και εποπτεύεται από το Υπουργείο Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης και την Νομαρχία Πειραιά.
Δραστηριοποιείται κυρίως στην περιοχή της Αττικής και απευθύνεται σε όλη την Ελλάδα.

Ο Σύλλογος μας πιστεύει ότι το πολιτιστικό επίπεδο μιας κοινωνίας αναδεικνύεται σε σημαντικό βαθμό από τον τρόπο που αντιμετωπίζει, όσα μέλη της διαφέρουν ή μειονεκτούν. Οι συμπολίτες μας με αναπηρία δεν παύουν να αποτελούν φορείς προσωπικής ελευθερίας, αξιοπρέπειας και δημιουργικότητας.

Τα άτομα με αναπηρία έχουν μεν ειδικές ανάγκες, όμως διαθέτουν ασφαλείς και ειδικές δυνατότητες, τις οποίες αναπτύσσουν με αξιοθαύμαστο τρόπο, τους μηχανισμούς αναπλήρωσης. Τα άτομα με αναπηρία δεν είναι ούτε κοινωνικοί παραβάτες, ούτε απόβλητοι, αλλά άνθρωποι που αποκλίνουν από έναν ιδεατό τύπο "μέσου ανθρώπου".
Είμαστε ενάντια σε οποιαδήποτε προκατάληψη, κοινωνική ανισότητα, στάση απόρριψης και εμπαιγμού, απέναντι στα άτοµα με αναπηρία, κοντά όμως στην ανάδειξη και στήριξη των αυτονόητων ανθρώπινων δικαιωμάτων τους, την μόρφωση, την υγεία, την εργασία, τη ζωή.

Στόχος της «Φροντίδας» είναι η δημιουργία ενός Πρότυπου Κέντρου Φύλαξης και αποκατάστασης παιδιών με ειδικές ικανότητες.
Για το σημαντικό αυτό έργο διακηρύττει η «Φροντίδα»: θα πάμε μαζί "Προς τα πάνω"!

Φροντίδα

«Ποτέ πια μόνα» τα παιδιά με τον παιδίατρο κατά την διάρκεια απλών ιατρικών πράξεων

Το βρήκαμε στην ιστοσελίδα του αγαπημένου μας,

φίλου των παιδιών, Κλεισθένη

 

 

Απόφαση-γνωμοδότηση του Συνήγορου του Πολίτη σχετικά με απομάκρυνση γονέων από το δωμάτιο κατά την διάρκεια απλών ιατρικών πράξεων στα παιδιών τους!

Επιτέλους δικαίωση για τους γονείς που παλεύουν για το αυτονόητο! Ένα βήμα πιο κοντά βρίσκονται οι γονείς που υποστηρίζουν το αυτονόητο, να είναι παρόντες σε κάθε ιατρική πράξη, στην οποία το παιδί έχει τις αισθήσεις του, εφόσον δεν υπάρχει άλλος συγκεκριμένος λόγος που να δικαιολογεί την απομάκρυνσή τους.

Η εμπεριστατωμένη εισήγηση με βιβλιογραφία και όλα τα σχετικά παραρτήματα, δίνει βάση στο αίτημα όλων αυτών των γονέων, που προσπαθούν εδώ και χρόνια να πείσουν τους επαγγελματίες υγείας να δρούν υπέρ του συμφέροντος του παιδιού.

Αναδεικνύει το προφανές, ότι δηλαδή η παρουσία του γονέα θα πρέπει να επιτρέπεται και να ενθαρρύνεται!

Επίσης αναφέρεται και στην περίπτωση των εφήβων των οποίων η ανάγκη για παρουσία του γονέα, επίσης θα πρέπει να γίνεται σεβαστή. Όπως αναφέρει, η απομάκρυνση εάν είναι απαραίτητη θα πρέπει να έχει ειδική κατά περίπτωση αξιολόγηση. Ελπίζουμε εδώ να υπάρξει ειδική αναφορά στις περιπτώσεις που μπορούν να δικαιολογούν μια τέτοια "κατά περίπτωση" απομάκρυνση, πχ σε περιπτώσεις ψυχικών ασθενειών του γονέα, ή υποψίας κακοποίησης (έλειπε αυτή η περίπτωση από την ετυμηγορία) κα.

Η απόφαση, πολύ ευγενικά, αλλά ξεκάθαρα, υποδεικνύει ότι είναι απαραίτητο να θεσμοθετηθεί ειδική οδηγία, η οποία θα οδηγήσει και σε καλύτερη εκπαίδευση των ειδικών, στο να παρέχουν αυτό που οφείλουν, το οποίο όπως αναφέρει ο συνήγορος του πολίτη, δεν είναι μόνο η παροχή ιατρικής φροντίδας αλλά και η ορθή μεταχείριση του ασθενούς. Το αυτονόητο δηλαδή. 

.
------------------------

Διαβάστε την γνωμοδότηση εδώ: http://parents.org.gr/images/upload/pote_pia_mona_pdf.pdf
"Απομάκρυνση γονέων κατά την διενέργεια ιατρικών πράξεων στα τέκνα τους"

 

Η ομάδα Ποτέ πια Μόνα και οι γονείς οι οποίοι την απαρτίζουν, οδήγησε στην ανάδειξη του θέματος: https://www.facebook.com/groups/225537920935502/
Τηλέφωνο επικοινωνίας ενός από τους διαχειριστές της ομάδας "Ποτέ πια μόνα" για δημοσιογραφική κάλυψη:

Κάλι Μαλαμάτου 6951924271

Συζητήστε και ψηφίστε εδώ: Αιμοληψία - σας ζήτησαν να βγείτε από το δωμάτιο;

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=28539

Η ώρα της εξέτασης - πως να προετοιμάσετε το παιδί σας, τι θα ήταν καλό να κάνετε εκείνη την ώρα:

http://pediatros-thes.gr/

Πηγή:

Αναστασία Μπεζουριάνου: Η κοπέλλα που έδωσε χαρά στα παιδιά της Ζάμπια

Όσο υπάρχουν άνθρωποι...
Με αυτές τις τρεις λέξεις θα μπορούσε κανείς να περιγράψει την ιστορία μιας 30χρονης καθηγήτριας Αγγλικών, μιας ευαισθητοποιημένης γυναίκας που άφησε για λίγο πίσω τη δική της ζωή, τις ανέσεις της και ταξίδεψε μέχρι τη μακρινή Ζάμπια στην Αφρική με έναν και μόνο σκοπό: να δώσει χαμόγελο σε ορφανά και φτωχά παιδιά, σε αγγελούδια που από τη μέρα που αντίκρισαν το φως του ήλιου παλεύουν για να κρατηθούν στην ζωή. Που παλεύουν για όλα όσα εμείς θεωρούμε αυτονόητα, ένα πιάτο φαγητό, για παράδειγμα...

Ο λόγος για την Αναστασία Μπεζουριάνου από την Πάτρα, η οποία συμμετέχοντας στο πρόγραμμα «African Impact» πήγε για ένα μήνα στη Ζάμπια προκειμένου να διδάξει τα παιδάκια της χώρας, το βιοτικό επίπεδο της οποίας είναι αρκετά χαμηλό. Η Αναστασία, που είναι ιδιοκτήτρια κέντρου ξένων γλωσσών, μόλις πληροφορήθηκε τις δυνατότητες που της δίνει το συγκεκριμένο πρόγραμμα, δεν έχασε την ευκαιρία να πάρει μέρος.

Πρόκειται, όπως λέει η ίδια έχοντας επιστρέψει από το ταξίδι της, για μία ανεπανάληπτη εμπειρία ζωής, μία εμπειρία που της έδωσε τη δυνατότητα να βοηθήσει συνανθρώπους της σε μια μακρινή χώρα, αλλά να δει και με άλλο μάτι την καθημερινότητα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η δική μας χώρα, η Ελλάδα.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε εθελοντικές δράσεις πάνω στην παιδεία, στην υγεία, στον αθλητισμό και στα κοινωνικά έργα, σε μια χώρα όπου παρά τις δύσκολες συνθήκες που υπάρχουν, συνάντησε, όπως λέει ευγενικούς ανθρώπους, με πλατύ χαμόγελο.

Δώρο ζωής
Το ταξίδι στη Ζάμπια και η συμμετοχή της στο πρόγραμμα ήταν ένα δώρο ζωής που θα συνιστούσε ανεπιφύλακτα σε όποιον θέλει να προσφέρει και να συμμετάσχει σε εθελοντικές δράσεις στη μαύρη ήπειρο, μια ήπειρο που έχει πληρώσει με το δικό της αίμα, με το αίμα των ανθρώπων της, τον καταναλωτικό τρόπο ζωής της Δύσης και του σύγχρονου κόσμου. Τι την οδήγησε όμως σε αυτή την απόφασή της;

Πέντε λεπτά
«Ύστερα από τριάντα χρόνια καλοπέρασης μέσα σε μια καθημερινότητα που τα έχουμε όλα και δυσανασχετούμε γιατί δεν έχουμε πιο πολλά, μου πήρε μόλις πέντε λεπτά για να συνειδητοποιήσω ότι η αγάπη μου για διδασκαλία και περιπέτεια με οδηγούσαν στην Αφρική» ανέφερε σε δηλώσεις της η Αναστασία Μπεζουριάνου και συνέχισε αποκαλύπτοντας πώς δέχτηκε η οικογένειά της την απόφαση να φύγει για Αφρική.
«Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά που ανακοίνωνα σε κάποιον γνωστό ότι θα πάω να διδάξω στην Αφρική όλοι είχαν την ίδια έκφραση απορίας, φόβου και δυσπιστίας. Δεν θυμάμαι πόσες φορές με ρώτησαν αν είμαι... τρελή ή αν κάνω πλάκα. Στην οικογένεια μου υπήρχε πανικός!» λέει και προσθέτει:
«Είχα πλέον πείσει τον εαυτό μου ότι μόλις πάω εκεί, θα αντιμετωπίσω διάρροιες, εμετούς, πυρετό, αλλεργίες και ίσως πέσω θύμα βιασμού και κακομεταχείρισης. Αντιθέτως, συνάντησα ευγενικούς ανθρώπους της μαύρης φυλής, με πλατύ χαμόγελο...»
Πάντως η ίδια επισημαίνει ότι αν της δινόταν πάλι η ευκαιρία, δεν θα πήγαινε ξανά στο ίδιο μέρος. Κι αυτό διότι, όπως λέει, «ο κόσμος έχει και άλλους τόπους που θέλω να ανακαλύψω».

madata

100000 παιδιά αναγκάστηκαν να κλειστούν σε ιδρύματα της Ελβετίας

100000 παιδιά οδηγούνται μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1970, σε ιδρύματα της Ελβετίας χωρίς καμία επίσημη δικαστική απόφαση.
Σήμερα, τα θύματα της υποχρεωτικής ιδρυματοποίησης ζητούν αναγνώριση και αποζημιώσεις για τις εξευτελιστικές συνθήκες κάτω από τις οποίες έπρεπε να επιζήσουν.
Η κυβέρνηση υπόσχεται, τα παιδιά που έγιναν μεγάλοι περιμένουν...

Σε μία εποχή όπου ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής επικαιρότητας ασχολείται με την λειτουργία και τις συνθήκες που επικρατούν στα ψυχιατρικά ιδρύματα, ένα ακόμα θέμα ξετυλίγεται αυτόν τον καιρό, στην Ελβετία, αφορώντας τα ιδρύματα που λειτουργούσαν στη χώρα μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1970 υπό το κλίμα ενός βαρύτατα υποχρεωτικού εγκλεισμού παιδιών που απλώς είχαν ανάγκη για προστασία.

Ο εγκλεισμός σε ιδρύματα ήταν μία αναγκαία πραγματικότητα για αυτά τα 100000 παιδιά φτωχών οικογενειών που ζούσαν στην Ελβετία μέχρι το τέλος εκείνης της δεκαετίας.

Παιδιά ορφανά, παιδιά που είχαν γεννηθεί από ανύπαντρες μητέρες ή προέρχονταν από φτωχές οικογένειες μεταφέρονταν αναγκαστικά σε ιδρύματα ή αγροικίες όπου ο εγκλεισμός τους ήταν απόφαση των αρχών χωρίς να έχει προηγηθεί καμία δικαστική απόφαση. Ανήλικοι ή ενήλικοι φιλοξενούνταν στα ιδρύματα για αόριστο χρονικό διάστημα με στόχο την καταναγκαστική εργασία.

Παρόμοιες “άτυπες” αποφάσεις λαμβάνονταν και για πολλές έγκυες γυναίκες μέχρι το τέλος της χρονικής εκείνης περιόδου. Οι αναγκαστικές εκτρώσεις ήταν μέρος των αποφάσεων που έπρεπε να ληφθούν για τη “σωστή” λειτουργία της κοινωνίας. Τα παιδιά που μεγάλωσαν μέσα στα ιδρύματα υποχρεούνταν να δουλεύουν τις περισσότερες ώρες της ημέρας χωρίς να πληρώνονται ενώ συχνά γίνονταν θύματα σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης.

Ακολουθώντας τώρα τον δρόμο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Ελβετία σταμάτησε όλες τις πρακτικές που επέτρεπαν μέχρι τότε το σύνολο των αβάσιμων εγκλεισμών. Την άνοιξη του 2013 και έπειτα από εκκλήσεις των ίδιων των θυμάτων, η υπουργός Δικαιοσύνης της Ελβετίας, Simonetta Sommaruga, κάλεσε τα θύματα της υποχρεωτικής ιδρυματοποίησης σε μία συνάντηση κατά την οποία ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους της κυβέρνησης και όρισε χρηματικές αποζημιώσεις για τα θύματα με χρονικό όριο το 2017.

Οι άνθρωποι που βρέθηκαν πίσω από αυτά τα ιδρύματα, αποκαλύπτουν τις ιστορίες τους στο swissinfo.ch. Ένα από τα άτομα που έζησαν κάτω από συνθήκες περιορισμού και καταναγκαστικού κλίματος μέσα σε ένα από τα περίφημα ιδρύματα της εποχής, μιλάει για την σεξουαλική του κακοποίηση.
Ο Clement Wieilly, γεννήθηκε το 1952 μέσα σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας. Τριών ετών παραδίδεται στις αρχές μαζί με τα δύο του αδέλφια και οδηγείται σε ίδρυμα. “Υπέφερα από υποσιτισμό και δεχόμουν σωματική και σεξουαλική κακοποίηση”, όπως αναφέρει.
Στην εφηβική ηλικία και αφού τον είχαν στείλει σε μια αγροτική οικογένεια στην επαρχία, αποκτά πρόσβαση σε σχετικά αρχεία όπου και ανακαλύπτει πως η μητέρα του δεν τον είχε εγκαταλείψει, όπως του είχαν πει, αλλά ήταν αδύνατον να μεγαλώσει μόνη, χωρίς πατέρα τα παιδιά της. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, η μητέρα του είχε ζητήσει βοήθεια αλλά οι αρχές αποφάσισαν να χωρίσουν τα μέλη της οικογένειας. Ο Clement είναι ιδρυτής του συλλόγου “Δράση για την αξιοπρέπεια” και μέλος της στρογγυλής τράπεζας που δημιουργήθηκε το 2013 από την κυβέρνηση της Ελβετίας με σκοπό να αποζημιώσει τα θύματα της καταναγκαστικής ιδρυματοποίησης.
Ο Clement Wieilly ήταν ο πρώτος που αποφάσισε να κάνει την αρχή, διανύοντας σε διάστημα δέκα μηνών, 6000 χιλιόμετρα για να συγκεντρώσει τις ιστορίες των υπόλοιπων θυμάτων και να βοηθήσει να αναζητήσουν και εκείνοι οι άνθρωποι με τη σειρά τους, τις προσωπικές τους υποθέσεις στα αρχεία.

Η Rose- Marie είναι ένα από τα πρόσωπα που δέχτηκε να μιλήσει και να καταθέσει την αξομολόγητη εμπειρία εκείνης της σκοτεινής περιόδου της ζωής της.
Γεννημένη το 1936, η μητέρα της πεθαίνει σε ηλικία 25 χρονών σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο. “Ο πατέρας μου έλεγε πάντα ότι τη σκότωσαν οι γιατροί. Ο ίδιος δεν μπορούσε να μας φροντίσει και έτσι μας έστειλαν σε ορφανοτροφείο. Εκεί μας κακομεταχειρίστηκαν, ήμασταν πάντοτε πεινασμένοι και οι νοσοκόμες μετακινούνταν σε άλλα ιδρύματα ανά τέσσερα χρόνια να να μην δένονται μαζί μας”, λέει η ίδια. Στα 14 της, μεταφέρεται σε μία αγροτική οικογένεια με σκοπό να φροντίζει τα 20 παιδιά της. Πέρα από τις τραγικές συνθήκες δεν πληρωνόταν καν για τη δουλειά που προσέφερε. Η φράση που χρησιμοποιεί ξανά και ξανά είναι “Δεν πήρα ίχνος ανθρωπιάς”.

Μία ακόμη γυναίκα, η Rose- France, εξομολογείται ότι όλα αυτά τα χρόνια την βοήθησε ο θυμός. Γεννημένη το 1943, κατέληξε σε ίδρυμα ως το τελευταίο παιδί της οικογένειας. Παιδί ανύπαντρης μητέρας έπρεπε να δοθεί υποχρεωτικά σε κάποιο ίδρυμα, καθώς όπως αναφέρει, “Οι ανύπαντρες μητέρες απαγορευόταν να κρατήσουν τα παιδιά τους. Αμαρτωλές γυναίκες, έτσι τις αποκαλούσαν τότε”. Σε ηλικία δύο ετών, μεταφέρεται σε μοναστήρι όπου κανείς δεν πλήρωνε για το φαγητό και την διαμονή της με αποτέλεσμα να δουλεύει διαρκώς και να προσεύχεται.
Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή, όπως και ο θυμός που ακολουθεί και συνοδεύει αυτές τις ιστορίες. Ακόμη και εάν κάποιος έκανε αίτημα αναίρεσης της απόφασης που όριζε υποχρεωτικό εγκλεισμό, ήταν δύσκολο να εισακουστεί εκείνη την εποχή.

Ο Clement Wieilly έκανε την αρχή και ακολούθησαν πολλά ακόμα άτομα που θέλησαν να ανοιχτούν. Ωστόσο υπολογίζεται ότι μένουν ακόμη γύρω στα 20000 άτομα που βρίσκονται εν ζωή και χρειάζονται βοήθεια για όσα έζησαν εκείνες τις μακρινές ημέρες.
Τον Αύγουστο, η στρογγυλή τράπεζα της κυβέρνησης δημιούργησε ένα έκτακτο ταμείο με στόχο να προσφέρει άμεσα υπηρεσίες στα θύματα, τουλάχιστον μέχρι να δημιουργηθεί ένα μόνιμο ταμείο αποζημιώσεων.
Μέχρι τότε, είναι παρήγορο το γεγονός πως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν αρχίσει να εκδηλώνουν ένα ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τα στίγματα που άφησαν εκείνες οι ημέρες σε πολλά από τα άτομα που με την υποχρεωτική τους μεταφορά στα ιδρύματα, δημιούργησαν έναν αιώνιο ψυχικό εγκλεισμό.

pathfinder

ΛΗΞΗ AMBER ALERT - Βρέθηκε η Λεκκάκου Χριστίνα, 9 ετών, και είναι καλά στην υγεία της

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΛΗΞΗΣ AMBER ALERT
ΒΡΕΘΗΚΕ Η ΑΝΗΛΙΚΗ ΛΕΚΚΑΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ 9 ΕΤΩΝ

Στις 27/09/2014 βρέθηκε η Λεκκάκου Χριστίνα, 9 ετών, η οποία είχε εξαφανιστεί το πρωί από την περιοχή της Νίκαιας και είναι καλά στην υγεία της.
Η έγκαιρη κινητοποίηση των φορέων και των ευαισθητοποιημένων πολιτών για μία ακόμα φορά έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην άμεση εύρεση του παιδιού. Η ανήλικη βρίσκεται κοντά στην οικογένειά της χάρη στην εξειδικευμένη παρέμβαση της ΟΜΑΔΑΣ ΔΙΑΣ της ΕΛ.ΑΣ.

περισσότερα εδώ

Amber Alert: Βοηθήστε να βρεθεί η 9χρονη Χριστίνα Λεκκάκου LEKKAKOY CHRISTINA 9 YEARS OLD

Στις 27/09/14 στις 12.00, εξαφανίστηκε από την Πατριάρχου Ιωακείμ 21 περιοχή της Νίκαιας, η Χριστίνα Λεκκάκου, 9 ετών.

Η Χριστίνα έχει καστανά καρέ μαλλιά, καστανά μάτια, έχει ύψος 1,30 και ζυγίζει 30 κιλά.

Φορούσε λευκή μπλούζα και μαύρα-μωβ αθλητικά παπούτσια.

• Ονοματεπώνυμο: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΛΕΚΚΑΚΟΥ
• Ημερομηνία γέννησης:5/9/2005
• Χρώμα μαλλιών: Καστανά
• Χρώμα ματιών: Καστανά
• Ημερομηνία εξαφάνισης: 27/9/2014

Ζήνων ο Ελεάτης: «Θαυμάζω ὑμῶν τήν δειλίαν»

Ζήνων ο Ελεάτης (490 – 430π.Χ.)

«Θαυμάζω ὑμῶν τὴν δειλίαν, εἰ τούτων ἕνεκεν ὧν νῦν ἐγὼ ὑπομένω, δουλεύετε τῷ τυράννῳ»

Ένας νέος, που δεν έσκυψε το κεφάλι του,
που αντιστάθηκε στον τύρρανο,
συγκίνησε τον λαό και ανέτρεψαν τη τυρρανία,

Επειδή... 

Κι ένας μπορεί,

αν θέλει,

η ψυχή του δοσμένη σαν είναι

κι αν η καρδιά του φλέγεται,

μπορεί,

ναι, μπορεί 
τον κόσμο ν' αλλάξει!

ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ, Τιμῶντας τόν Αἰσχύλο,

Β. Π. Δεδούση

===

Ο Ζήνων ο Ελεάτης, που έγινε ονομαστός με τον ηρωικό θάνατο στον αγώνα εναντίον του τυράννου, ήταν ο αγαπημένος μαθητής του Παρμενίδη κατά τον Πλάτωνα, ενώ κατά τον Απολλόδωρο 40 χρόνια νεότερός του. Σε ένα πεζό σύγγραμμά του, που το είχε γράψει πολύ νέος, υποστήριζε τη θεωρία του Παρμενίδη από πλάγιο δρόμο. Αναιρούσε, δηλαδή, την κοινή αντίληψη για την πραγματικότητα με τέτοια οξύνοια, ώστε ο Αριστοτέλης τον ονόμασε εφευρέτη της διαλεκτικής.

Ο Ζήνων ο Ελεάτης θυσίασε τη ζωή του σε μία απόπειρα κατά του τυραννίσκου της πατρίδας του Νέαρχου, που διασώθηκε το όνομά του χάρη στη δραματική εκείνη απόπειρα. 
Η σύλληψή του, τα βασανιστήριά του, η καταδίκη του στο μαρτυρικό θάνατο, ξεσήκωσαν το λαό κατά του τυραννίσκου. 
Την ώρα των δραματικών ανακρίσεων, ρωτήθηκε ποιοι είναι οι φίλοι του και αφού τον πίεσαν πολύ να τους αποκαλύψει, αυτός κατονόμασε όλους τους φίλους του τυράννου, που εκτελέστηκαν όλοι και στο τέλος και τον ίδιο το Νέαρχο ως διαφθορέα και καταστροφέα της πόλης. 
Κατά την ώρα του βασανισμού του μίλησε στους συμπολίτες του και στο τέλος έκοψε μόνος του τη γλώσσα του και τη έφτυσε στο πρόσωπο του τυράννου. Ύστερα πέθανε περήφανα.

 aoristies.gr

 
[26] Γέγονε δὲ ἀνὴρ γενναιότατος καὶ ἐν φιλοσοφίᾳ καὶ ἐν πολιτείᾳ· φέρεται γοῦν αὐτοῦ βιβλία πολλῆς συνέσεως γέμοντα.

Καθελεῖν δὲ θελήσας Νέαρχον τὸν τύραννον - οἱ δὲ Διομέδοντα - συνελήφθη, καθά φησιν Ἡρακλείδης ἐν τῇ Σατύρου ἐπιτομῇ. Ὅτε καὶ ἐξεταζόμενος τοὺς συνειδότας καὶ περὶ τῶν ὅπλων ὧν ἦγεν εἰς Λιπάραν, πάντας ἐμήνυσεν αὐτοῦ τοὺς φίλους, βουλόμενος αὐτὸν ἔρημον καταστῆσαι· εἶτα περί τινων εἰπεῖν ἔχειν τινα «ἔφη» αὐτῷ πρὸς τὸ οὖς καὶ δακὼν οὐκ ἀνῆκεν ἕως ἀπεκεντήθη, ταὐτὸν Ἀριστογείτονι τῷ τυραννοκτόνῳ παθών.

[27] Δημήτριος δέ φησιν ἐν τοῖς Ὁμωνύμοις τὸν μυκτῆρα αὐτὸν ἀποτραγεῖν. Ἀντισθένης δὲ ἐν ταῖς Διαδοχαῖς φησι μετὰ τὸ μηνῦσαι τοὺς φίλους ἐρωτηθῆναι πρὸς τοῦ τυράννου εἴ τις ἄλλος εἴη· τὸν δ' εἰπεῖν, « Σὺ ὁ τῆς πόλεως ἀλιτήριος. » Πρός τε τοὺς παρεστῶτας φάναι· « Θαυμάζω ὑμῶν τὴν δειλίαν, εἰ τούτων ἕνεκεν ὧν νῦν ἐγὼ ὑπομένω, δουλεύετε τῷ τυράννῳ· » καὶ τέλος ἀποτραγόντα τὴν γλῶτταν προσπτύσαι αὐτῷ· τοὺς δὲ πολίτας παρορμηθέντας αὐτίκα τὸν τύραννον καταλεῦσαι. Ταὐτὰ δὲ σχεδὸν οἱ πλείους λαλοῦσιν. Ἕρμιππος δέ φησιν εἰς ὅλμον αὐτὸν βληθῆναι καὶ κατακοπῆναι.

Διογένης Λαέρτιος Βίοι Φιλοσόφων, Θ΄ 26 – 27 

Philippe Remacle 

Υπήρξε άνδρας ξεχωριστός καί στη φιλοσοφία καί στην πολιτική. Του αποδίδονται βιβλία που διακρίνονται για τη σύνεσή τους. Όπως αναφέρει ο Ηρακλείδης στη «Σατύρου επιτομή», θέλησε να ανατρέψει τον τύραννο Νέαρχο – άλλοι λένε τον Διομέδοντα – καί συνελήφθη. Στη διάρκεια της δίκης, όταν τον ρωτούσαν για τους συνεργούς του καί για τα όπλα που είχε πάει στη Λιπάρα, αποκάλυψε όλους τους φίλους του τυράννου με σκοπό να τον αφήσει μόνο του. Έπειτα είπε πως κάτι είχε να του πει για κάποιους κρυφά στο αυτί καί τότε του το δάγκωσε καί δεν το άφησε μέχρι που τον σκότωσαν. Έτσι έπαθε τα ίδια με τον τυραννοκτόνο Αριστογείτονα.

Ο Δημήτριος στους «Ομωνύμους» λέει πως του δάγκωσε τη μύτη. Ο Αντισθένης στις «Διαδοχές» λέει πως, αφού αποκάλυψε τους φίλους, ρωτήθηκε από τον τύραννο, αν υπάρχει καί κάποιος άλλος. Τότε απάντησε «εσύ, ο καταστροφέας της πόλης». Στους παρευρισκομένους είπε: «Θαυμάζω τη δειλία σας, αν εξαιτίας αυτών, που τώρα υπομένω, είστε δούλοι του τυράννου». Τέλος, έκοψε τη γλώσσα του καί του την έφτυσε κατάμουτρα. Ενθαρρυμένοι απ’ αυτό οι συμπολίτες του σκότωσαν τον τύραννο. Τα ίδια σχεδόν λένε οι περισσότεροι. Ο Έρμιππος λέει ότι τον έριξαν σε πέτρες που χρησίμευαν για άλεσμα καί κατακομματιάστηκε.

Μετάφραση από τις εκδόσεις Κάκτου

Δεν είναι παιδόφιλοι, δεν είναι παιδεραστές. ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΤΕΣ είναι.

Γράφει ο αγαπημένος μας Κλεισθένης

Λάθος, οι λάθος λέξεις;;;
Με αφορμή τα τελευταία ανατριχιαστικά νέα των παιδοβιαστών εκπαιδευτικών που εξακολουθούσαν να διδάσκουν στα σχολεία και να έρχονται σε επαφή με τα τρυφερότερα πλάσματα, τα παιδιά. Είναι τυχαίο ότι πολλοί απ' αυτά τα ανθρωπόμορφα κτήνη είχαν παρελθόν και δικαστικές εκκρεμότητες κι όμως εξακολουθούσαν να “εργάζονται” δίπλα σε μικρά και αθώα πλάσματα;;;

Υπάρχουν ευθύνες κάποιων για αυτό το κατάντημα του εκπαιδευτικού μας αλλά και του νομικού μας συστήματος;;;
Θα αποδοθούν ποτέ αυτές οι ευθύνες;;;
Φταίμε μήπως κι όλοι εμείς που αδρανούμε σαν κοινωνία;;;
Φταίμε όλοι εμείς που με τις λάθος λέξεις απομειώνουμε την βαρύτητα του εγκλήματος;;;

Η αδράνεια είναι χαρακτηριστικό της σαπισμένης κοινωνίας μας. 

Σ' αυτό συντείνει και το γεγονός ότι χρησιμοποιούμε λάθος λέξεις για τον προσδιορισμό των ανθρωπόμορφων κτηνών. Χρησιμοποιούμε τις λέξεις παιδόφιλος ή παιδεραστής. Η σωστή λέξη είναι παιδοβιαστής, είτε του σώματος είτε της ψυχής.

Τα Ελληνικά μου είναι αρκετά καλά ώστε να ξεχωρίζω τις έννοιες. Παιδόφιλος σημαίνει φίλος με τα παιδιά. 

Είναι ο παιδοβιαστής φίλος των παιδιών;;; Δεν θα τρελαθούμε κιόλας.
Παιδεραστής σημαίνει εραστής ενός παιδιού. 

Είναι σωστός ο προσδιορισμός;;;

Για να χαρακτηριστεί κάποιος εραστής σημαίνει ότι αποδέχεται την ερωτική συνεύρεση και συμμετέχει ενεργά σ' αυτήν. Αποδέχονται τα παιδιά όσα με την βία ή τις απειλές υπομένουν από τις κτηνώδεις και διαστροφικές ορέξεις των παιδοβιαστών;;;

Η αναίσχυντη και απάνθρωπη πράξη του εξαναγκασμού μιας ενήλικης γυναίκας σε ερωτική πράξη χωρίς την θέλησή της χαρακτηρίζεται βιασμός, γιατί την ίδια αποτρόπαιη συμπεριφορά στα ανήμπορα και αθώα παιδιά την ονομάζουμε παιδοφιλία ή παιδεραστία;;;

Ποιοι είναι οι νονοί αυτών των χαρακτηρισμών;;;
    Το θέμα είναι βαθύ και με πολλές προεκτάσεις. Η κοινωνία μας είναι έντονα φαλλοκρατική και ρατσιστική. Τα ωραία λόγια ότι οι Έλληνες ουδέποτε υπήρξαν ρατσιστές δεν πείθουν, τουλάχιστον εμένα. Για δε το ότι είμαστε φαλλοκράτες ουδείς το αμφισβητεί.
Θα αναρωτηθεί κάποιος, τι σχέση έχει το φαλλοκρατικό και ρατσιστικό της κοινωνίας με τους παιδοβιαστές.
    Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων οι παιδοβιαστές είναι άντρες. Άρα η φαλλοκρατική αντίληψη της κοινωνίας απομειώνει το βάρβαρο, αναίσχυντο και κτηνώδες της πράξης του παιδοβιασμού.
Γιαυτό πιστεύω ότι χρησιμοποιούμε τις περισσότερο ανώδυνες λέξεις παιδόφιλος και παιδεραστής και όχι την σωστότερη λέξη παιδοβιαστής.
    Στην περίπτωση που ο παιδοβιαστής είναι γυναίκα και το βιαζόμενο είναι αγόρι δεν μας ενοχλεί σχεδόν καθόλου.
Όσον αφορά τον ρατσισμό της Ελληνικής κοινωνίας σε σχέση με την ερωτική πράξη, το ακόλουθο παράδειγμα θα βοηθήσει στην αποδοχή της ύπαρξής του.
    Μπορούμε άνετα να αποδεχτούμε την ερωτική πράξη ενός λευκού άνδρα με μία έγχρωμη γυναίκα αλλά δεν “χωνεύουμε” εύκολα την ερωτική πράξη ενός έγχρωμου άνδρα με μια λευκή γυναίκα. Υπάρχει αντίρρηση επ' αυτού;;;
Τελικά προτείνω με όση δύναμη έχει ένας ασήμαντος κειμενογράφος να αντικατασταθούν οι λέξεις παιδόφιλος και παιδεραστής με την σωστότερη και ακριβέστερη λέξη παιδοβιαστής.

ideopigi